Freire Eğitim Anlayışı Nedir? Özgürlükçü Eğitim Anlayışı
Freire Eğitim Anlayışı pedagojik yaklaşımı özgürleştirici ve deneyimsel birçok bağlamda uygulanmıştır, ancak basit bir yöntemler veya teknikler koleksiyonundan daha fazlasıdır. Burada, Freire’nin çalışmasındaki bazı temel kavramları kısaca özetleyeceğiz.
Problem-posing education (Problem oluşturucu eğitim felsefesi), modern eleştirel pedagojinin temelidir. Problem oluşturan eğitim, bilginin birinden (öğretmen) diğerine (öğrenci) aktarılmadığını, bunun yerine ikisi arasındaki diyalog yoluyla formüle edildiğini kabul ederek öğrenci-öğretmen çelişkisini çözer. Freire’nin argümanı, “otantik eğitimin “B” için “A” tarafından veya “B” hakkında “A” tarafından değil, “A” tarafından “B” ile yürütüldüğü sonucuna varır. Bir öğretim yöntemi olarak problem kurma, “dinleme …, diyalog ve eylem” içerir. Sınıfta problem kurmayı uygulamak için pek çok model, terimi ilk kez Freire’nin icat etmesinden bu yana formüle edilmiştir.
Freire Eğitim Anlayışı Nedir?
Bu makale, Freire’nin temel eğitim fikirlerine ilişkin daha geniş bir kavrayış geliştirmek için bir fırsat sağlamakta ve onun eğitim teorisi ve pratiği üzerindeki etkisini incelemeyi amaçlamaktadır.
Freire, 1921’de Brezilya’da orta sınıf bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Geliştirdiği eğitim perspektifleri, orta sınıf yetiştirme tarzından, yoksulluk deneyiminden (dünya bunalımı sırasında), Marksist eğilimlerinden, Brezilya’daki 1964 darbesinin ardından hapsedilmesinden ve daha sonra Şili’deki sürgününden ve Harvard Üniversitesi’nde öğretmenlik yapmak için harcanan zamandan etkilenmiştir. . Bu deneyimler, Freire’nin yoksulların ihtiyaçlarını, özellikle de Brezilya’nın ve daha geniş insanlığın gelişimini engellediğini gördüğü eğitim eksikliklerini ele alma konusundaki siyasi taahhüdünün temelini oluşturdu. Freire, okuma yazma bilmediği varsayılan okul çağındaki dört milyon çocuk ve 14 yaşındaki 16 milyon çocuk arasında eğitim eksikliğine dikkat çekerek yoksulların eğitim eksikliklerine ışık tuttu (Freire 2008:37). Nihayetinde Freire, eğitimi daha geniş bir kültürel ve politik özgürleşme ve toplumun dönüşümü projesinin bir parçası olarak gördü.
Freire, özgürleşen öğrencinin, ötekini de tanıyıp onu da özgürleştirme çabası içinde olması gerektiğini söyler. Ve ona göre de insan, özgürleştiği kadar insandır. Kısacası; eğitim bilinçlendirme, özgürleştirme ve insanileştirme aracıdır. Freire’nin özgürleştirici bir eğitime dayandırdığı ezilenlerin pedagojisinin, öğrencileri nesneleştiren geleneksel bankacı eğitimin, hegomonik tahakkümünden kurtarıp kurtaramayacağını Freire’nin genel görüşleri doğrultusunda ele almaya çalışalım.
Freire’ye göre; geleneksel eğitim baskıcı ve otoriter olup, egemen sınıfların tahakküm aracıdır. Geleneksel eğitim, bu tahakküm yoluyla insanların bilinçlerini kontrol eder. Ezilen ve baskılanan insanların bilinçleri kontrol altında olduğundan; kaderci bir şekilde hâkim sınıfların çıkarlarının, kendi çıkarları olmadığını göremezler. İşte tam da bu anlayışın karşısına koyar, özgürleştirici eğitim anlayışını. O bu baskıcı tahakküm oluşturan eğitimi de bankacı eğitim anlayışı diye adlandırır. Bankacı eğitim, insanı sosyal dünyaya da yabancılaştırır. İşte eğitimin görevi, sessizlik kültürüyle yabancılaşan insanı, eğitim yoluyla bir dönüşüme uğratmak ve pasif nesne olmaktan çıkarıp, aktif özne haline getirmektir.
Freire Eğitim Anlayışı Çözümü Nedir?
Freire eğitim sisteminde yapılması gerekenlerle ilgili bir çözüm listesi sunmaz. İyileştirmenin yine özgürleştirme ve paylaşımcılık ile birlikte gerçekleştirilmesini tavsiye eder. Bu sebeple kendini bir yapılacaklar listesi önermektense insanların düşünerek ve özgürleşerek yöntemler geliştirmesini savunur. Freire “daha az ayrımcı, daha az insandışılaştırıcı ve daha insani bir dünya”dan umudunu hiç kesmese de, özgürlük inancını dışarıdan aşılamak isteyen bir propagandayı” daima eleştirmiştir. Bunun anlamı şudur: Freire kendisinden sonra uygulanacak bir yöntemi hatta genel bir çerçeveyi bile dikte etmemiştir.
Paolu Freire’nin Ezilenlerin Pedagojisi’ndeki belki de en önemli amacı kendi tasarladığı bazı pedagojik formül ya da uygulamaları sunmak ve kendisinden sonra bunları ezberleyerek, tartışmasız uygulayan bir eğitimci kuşağı yaratmak değil; eğitimcilerin özgür bir dünya hedefleyeceği yeni bir pedagojinin ilk adımlarını atmaktır.
